de tijd vliegt als je net naar je zin hebt

Lief nederland, zoals beloofd na carnaval weer een verhaal, u is bet onderhand al mei dus hoog tijd. De maanden voor carnaval vroeg iedereen al heel enthousiast of ik al wist hoe carnaval er hier aan toe gaat en dus had al wel een idee wat me te wachten stond maar het was toch weer anders dan verwacht. De vrijdag mochten we eerder uit de les en ging ik met 2 vriendinetjes door de avenida lopen, de avenida is de belangrijkste straat in een stad. Daar liepen alleen maar scholieren omdat alle scholen eerder uit waren en iedereen liep met kleurpoeder, water en spuitbussen schuim speciaal voor carnaval door de straat en besmeurde iedereen die ze tegen kwamen. En aangezien ik als buitenlander nogal opval was ik een geliefd slachtoffer. Toen we helemaal besmeurt aankwamen in mijn huis gingen we naar het dak teras om vanaf daar de mensen met water te begooien die door de avenida lopen want mijn huis is aan de avenida. En toen ik s avonds met anni een stukje aan het lopen was werden we ook besmeurt je kon de deur niet uit zonder het risico te lopen te worden besmeurd.

Zondags ging ik met de familie naar huigra een dorpje waar wat roots van de familie liggen om daar carnaval te vieren daar was het een heel rustig carnaval een kleine optocht van mannen en vrouwen in traditionele kleren die aan het dansen waren. Verder met de familie watergevecht en ook met eieren en meel besmeurd en vervolgens naar een soort van hele grote douche waar je dan onder kan (als je niet vrijwilig gaat word je er wel onder gezet maar meesten gaan vrijwillig om een beetje schoner te worden) alleen is die wel koud. En op maandag ging ik met 2 andere uitwisselingstudenten en wat andere vrienden naar guano een dorpje wat bij riobamba hoort waar je naar toe kunt met de bus voor $0.25 bussen kosten hier echt niks.. en iedereen zij ons al dat carnaval daar gekkenhuis is en dat is waar. Heel Guano was vol met mensen vooral jongeren met de spuitbussen kleurpoeder water en de inwoners van guano bespoten iedereen met tuinslangen of vanaf het dak met emmers water. Overal waar we liepen werden we besmeurd ben heel vaak van kleur veranderd en vaak renden we in de groep om niet met nog meer water besmeurt te worden het was echt super toff gaf echt weer een kind gevoel. En ook hier hoorde wel heel vaak mensen schreeuwn gringas gringas wat buitenlanders betekend waarop iedereen je dan bestormt. De dinsdag ging ik nog bij een neef van mijn gast nicht thuis carnavalen water gevecht gehouden. En toen was carnaval weer voorbij maar wat heb ik ervan genoten!

Verder heb ik na mijn laatste verslag een begravenis meegemaakt, hier is een begravenis heel snel binnen 2 dagen soms zelfs de zelfde dag in dit geval was het ongeluk zaterdag op zondag nacht gebeurd zondag gingen we naar een plek ik weet niet zo goed hoe ik het noemen moet maar een zaaltje met allemaal stoelen waar zijn kist dan stond en heel veel bloemen. Daar was dan ook de familie de hele dag van de morgen tot de avond je kon dan iets tegen ze zeggen en gaan zitten niks doen er gebeurde verder ook niks daar hebben we zon 2 uur gezeten niks doen. En de volgende dag was de begravenis ook in die ruimtee er werd een kort dienstje gehouden door een dominee ik vond het heel onpersoonlijk de dominee wist niet eens goed de namen van de famile en het ging helemaal niet over de overleden persoon het aandeel van de familie was enkel bedankt voor het komen en de steun. Maar de dominee had wel een hele mooie sjarp and als ik er ooit eentje vind ga ik er zeker een meenemen voor oom johan! Daarna liepen we met zijn allen naar de begraafplaats en werd hij in een soort graven flat muur begraven omdat er geen grondplekken meer waren. En meteen in het bijzijn van iedereen werd het muurtje dichtgemetseld. Het is hier ook zo dat echt iedereen in zwart en wit is en de naaste familie vaak nog een hele tijd enkel zwart draagt. Een maand na overleiden is er altijd een dienst ik had verwacht dat die persoonlijker zou zijn omdat ze nu dan wel de tijd hadden gehad om iets te schrijven of te doen maar het was eigenlijk een gewone dienst alleen dan iets meer met thema dood en afscheid. En de familie had een klein aandeel. Daarna werd een deel van de mensen uitgenodigd om gezamenlijk wat te eten en werd iedereen nog een keer bedankt voor het komen.

Toen ging er nog wat tijd voorbij en kwam er slecht bericht uit nederland het ging niet goed met andre hij had een hersenbloeding gehad en het zag er niet goed uit en zou binnen enkele dagen overleiden, zij stuurde me dit zaterdag avond en de zondag ging ik op een trip van yfu we waren wat later gegaan dan geplant zodat ik nog even met pap en mam kon praten. Tijdens de trip was er dus danig veel afleiding dat ik er niet echt over na hoefte te denken. Paar dagen later kreeg ik dan het bericht dat andre overleden was ik kon het me niet goed realiseren het voelde zo ver weg eigenlijk enkel op de momenten dat ik er met familie over praatte voelde ik besef, maar op de andere momenten voelde het alsof het niet echt was. Maar toen ik een heel lief berichtje van myrthe kreeg gaf dat me toch wel even een behoorlijke brok in mijn keel gelukkig was ik op dat moment met 2 hele lieve meisjes in de hotelkamer.

De yfu trip "avenida de los volcanes"
In deze reis was elke dag vol geplant het was een actieve reis ookal zaten we wel ook veel in de bus eerst 2 dagen in quito de hoofdstad we hebben rondleiding gehad, we zijn naar Otavalo geweest een grote markt met allemaal dingen die je als een toerist gewoon echt wil hebben veelste veel gekocht maar het zijn echt mooie spullen voor goede prijsjes tot enorm goedkoop maar dat ligt er natuurlijk ook aan hoe goed het afdingen je afgaat. En ook hebben we mitad del mundo bezocht, het middelpunt van de aarde hiervan bevinden er zich 2 in ecuador 1 echte die de imkas ontdekte doormiddel van de zon en 1 die de franse berekend hadden maar dus niet precies was maar die is nu onder de toeristen populair. Wij gingen naar de echte die duidelijk niet heel toeristisch is het is een simpel musuempje en op het middelpunt heb je een aantal grappige experimentjes zo blijkt het makkelijker te zijn om daar een ei op een spijkerkop te balanceren en lieten ze ons zien dat aan de ene kant van de evenaar het water links om kolkt aan de andere kant rechtsom en op de evenaar heb je helemaal geen draaikolk. We gingen verder nog naar een heel mooi meer en de Cotopaxi een vulkaan redelijk dicht in de buurt van quito, deze vulkaan is nog actief maar al sinds jaren slapende, het was een redelijke wandeling ookal viel het in km waarschijnlijk heel erg mee maar door de hoogte loopt het een stuk zwaarder. Uiteindelijk hadden we wel heel mooi uitzicht we hadden erg veel geluk met het weer want als het wolkerig is zie je helemaal niks. Toen overnachte we in ambato en gingen we de volgende dag naar chimborazo ook een vulkaan maar die is niet meer actief, de top van de chimborazo is het puntje het dichtst bij de zon van de hele aarde. Ik was al een keer naar de chimborazo geweest maar nu namen we een andere route die alleen met gids kan nemen naar een meer het was een erg mooie route. Toen een rondleiding door riobamba de stad waar ik woon en de volgende dag naar alausi om daar de trein te nemen naar nariz de diablo wat neus van de duivel betekend omdat de indianen in die berg een gezicht zagen en er ontzettend veel mensen gestorven zijn bij het aanleggen van de spoorrails daar. Toen gingen we naar Cuenca ook in Cuenca een rondleiding gehad en een natuurgebied in de buurt bezocht en toen was het alweer tijd om naar huis te keren.

Semana santa oftewel pasen
Met pasen hebben ze hier de gewoonte om fanesca te eten een hele dikke soep met vis erin en daar gooi je dan nog ei, empañadas (gefrituurdsoort van bladerdeeg met kaas) uie en patat overheen en geloof me daarna zit je hartstikke vol. Verder was er voor pasen nog een optocht maar verder eigenlijk niks.

Verkiezing van reina de colegio
Ik was voor mijn klas tot kanidaat voor koninging van de school verkozen. Van elke klas was er 1 kanidate, daarmee gingen we oefenen we moesten een dans instuderen en leren lopen daarvoor ga je zoals ze hier zeggen naar de mariekas nee niet mijn mama maar de homosexuelen. Er word over het algemeen gedaan alsof er hier geen homos bestaan behalve voor dit soort dingen. Wij gingen bij ellys models en het waren letterlijk allemaal homos die der werkte (kappers) hier leren ze je de dans het lopen en ze lenen je de jurken en ze maken je op en zijn aanwezig op de avond zelf om de jurken aan te trekken want dat is niet bepaallt makkelijk. Op de dag van de verkiezing werd ons gezegt om 3 uur aanwezig zodat er genoeg tijd voor de makeup zou zijn, om half 8 zou het programa beginnen dus hadden ze 7 uur op de kaartjes geschreven (dat is ecuador logica hier zeggen ze altijd dat het een half uur eerder begint voordatn maar dat is ook nodig) uiteindelijk begonnen we om een uur of 4 half 5 met de makeup en kapsels, en waren we om half 8 nog lang niet klaar. Dat is dus ook echt iets ecuadors het is dan niet van we moeten opschieten , het enige belangrijke is dat je er op en top uit ziet en dat je dan veelste laat bent dat maakt dan niet uit. Uiteindelijk om half 9 begonen we dan eerst een simpel dansje, en voorstellen eerst een klein zinnetje en dan naam leeftijd en welke klas je vertegenwoordigt, ik had als zinnetje je hart is vrij, neem de waarde om er naar te luisteren en het ging me zonder fouten af. Toen gingen we omkleden en toen moesten we 1 voor 1 naar binnen ik als eerste en toen dan iedereen op het podiumpje stond kregen we onze vraag eigenlijk moet je een envelop trekken en dat is dan je vraag, maar aangezien wij allemaal enkel 1 vraag hadden ingestudeerd hadden we met de vrouw afgesproken dat ze er numertjes opschreef. Ik had de vraag wat de charactereigenschappen van een succesvole (zaken) vrouw zijn. Waarop ik antwoorde dat het om meer dan een vrouw gaat het gaat om een vriendin echtgenote en bovenal moeder dat er niks zo groot is als de liefde van een moeder, met charactereigenschappen als tolerantie en hulp aan der rest. En dat dat een vrouw groot maakt als het universum, zacht als een bloem en sterk als een steen. Mensen die mij kennen zullen waarschijnlijk alwel begrijpen dat ik het niet zelf verzonnen had. Op het moment dat ik mijn vraag moest beantwoorden was ik zo zenuwachting dat ik helemaal stond te trillen en dat is niet bepaald handig op mega hogen hakkken maar het ging bestgoed natuurlijk niet letterlijk het antwoord gezegt daar was ik veelste zenuwachtig voor maar bleef wel praten alleen was het een beetje gehuseld, bij de andere daarin tegen ging het vrij slecht bleven kwamen niet uit hun woorden en bleven heel lang steken bij de zelfde zin. Daar waar iedereen (inclusieve ik zelf) dacht dat ik heel hard onderuit zou gaan deed ik net eigenlijk het beste. En dat zou er maar zo mee te maken kunnen hebben dat er voor hun enorm veel druk op lag vanwege ouders die perse willen dat hun kind wint. Na de vragen ging de jury overleggen en uiteindelijk bleek dat ik had gewonnen ( iets waarvan ik dacht dat het niet mogelijk was aangezien ik natuurlijk weer weg ga)mijn gast moeder was super blij. Verder was er nog een soort van reserve koninging en een 3e plek we kregen de banden om en de kroon op en toen volgde er heel veel fotos. (ook van de krant) en iedereen wou met me op de foto zo gek was dat. En nu ben ik dus de koninging van mijn school dit houd in dat ik bij belangrijke dingen van de school aanwezig moet zijn helemaal opgemaakt en wel en dat ik af en toe wat zal moeten regelen bijvoorbeeld een programa voor de dag van het kind.

Mijn jaar is alweer bijna om over een maand zijn papa en mama er al dan kan ik hun het prachtige ecuador laten zien en zelf ook nog een beetje ontdekken hoe mooi het is. En dan zal ik 14 juli weer in nederland zijn! Ik had het er laatst overigens met maaike over die nu in sinds kort in suriname zit dat het zo grappig is dat we beiden terug keren op dezelfde dag maar voor haar gevoel duurt het nog heel lang voor mij is het al heel erg bijna.

Sorry dat het zo ontzettend lang duurde voordat ik weer wat schreef hopelijk hebben jullie het wel volgehouden om het helemaal te lezen ondanks dat het nu een wel heel lang blog is geworden. Bedankt voor het lezen en jullie horen het als ik weer wat geschreven heb!

Liefs
Dineke